środa, 14 listopada 2012
czwartek, 25 października 2012
poniedziałek, 15 października 2012
piątek, 5 października 2012
Są wspólnotą wiernych, których urzekło piękno i bogactwo starej formuły Mszy świętej. Połączyło zaś umiłowanie Boga i Kościoła.
Msza trydencka to urzekające misterium, w którym każdy ma szansę uczestniczyć
Moje spotkanie z Mszą trydencką zaczęło się, kiedy w internecie odkryłem, że jest taka forma i że można w niej uczestniczyć. Za pierwszym razem niewiele rozumiałem, a mimo tego mogłem odczuć świętość tych wspaniałych tajemnic, które dzieją się na ołtarzu – wspomina Paweł, miłośnik
nadzwyczajnej formy sprawowania Mszy świętej. – Podczas jednej
z kolejnych Eucharystii postanowiłem służyć przy ołtarzu. Msza trydencka
jest wspaniałym duchowym przeżyciem misterium Chrystusa, odkrywam
to coraz bardziej, posługując kapłanowi jako ministrant. Trzon tej
wspólnoty stanowią młodzi ludzie, w większości studenci, choć na Msze
św. odprawiane przez posługujących im kapłanów przychodzi i młodzież,
i osoby starsze. – Nie ograniczamy się i nie chcemy być zamkniętą,
skupioną na sobie grupą – mówi Agnieszka. – Msza trydencka jest dla
wszystkich. Tak samo jak znane powszechnie Msze odprawiane w nowej
formie.
poniedziałek, 1 października 2012
01.10 Święto bł. Jana z Dukli Wyznawcy
Jan z Dukli (ur. ok. 1414 w Dukli, zm. 29 września 1484 we Lwowie) – polski święty katolicki, pustelnik, franciszkanin, pod koniec życia w surowszej gałęzi zakonu: bernardynach.
Jan urodził się w Dukli w rodzinie mieszczańskiej. Uczył się w rodzinnym mieście, a później w Krakowie. W młodości przebywał w pustelni na wzgórzu Zaśpit w Trzcianie koło Dukli. Opuściwszy pustelnię (ok. 1434) wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych – franciszkanów. Studiował w Krakowie. W zakonie pełnił funkcję gwardiana klasztoru w Krośnie w l.1438-1440, gdzie rozbudował świątynię, oraz od r. 1444 we Lwowie i ze względu na swe predyspozycje kaznodziei (w klasztorach franciszkańskich, zgodnie z poleceniem założyciela św. Franciszka z Asyżu, kaznodziejami mogli być tylko wybitnie zdolni i urobieni wewnętrznie kapłani). Pełnił też urząd kustosza kustodii - przełożonego franciszkańskiego okręgu lwowskiego.
W wieku 60 lat przeszedł do surowszej gałęzi Zakonu, zwanej w Polsce bernardynami (od imienia św. Bernardyna ze Sieny). Pełnił tam również funkcje kaznodziei i spowiednika w klasztorach w Poznaniu i Lwowie. Pod koniec życia poważnie chorował i utracił wzrok. Zmarł i został pochowany we Lwowie w tamtejszym kościele bernardyńskim. Obecnie główne relikwie znajdują się w rodzinnej Dukli.
Wspomnienie św. Remigiusza Wyznawcy .
Święty Remigiusz (ur. 437 w Cerny-en-Laonnois , zm. 13 stycznia 533) – biskup Reims, święty Kościoła katolickiego, apostoł Franków.
Za miejsce narodzin Remigiusza uważa się miejscowość Cerny-en-Laonnois niedaleko miasta Laon we Francji. Jego ojcem był podobno Emilius (Aemilius), hrabia laoński, a matką – św. Celina, córka namiestnika Galii - Syagriusza z Soissons (dowódcy rzymskich wojsk i namiestnika Galii) lub Jovina z Reims[1].
Remigiusz uczył się w Reims i wkrótce, mając dwadzieścia dwa lata został wybrany biskupem. Papież Hormistas (według innych źródeł Symmachus) przyznał mu tytuł wikariusza Rzymu w królestwie Chlodwiga, którego ochrzcił w 496 w Boże Narodzenie.
Święty Remigiusz jest uważany za apostoła Franków.
Święto 3 klasy .
Kolor szat : biały .
Jan z Dukli (ur. ok. 1414 w Dukli, zm. 29 września 1484 we Lwowie) – polski święty katolicki, pustelnik, franciszkanin, pod koniec życia w surowszej gałęzi zakonu: bernardynach.
Jan urodził się w Dukli w rodzinie mieszczańskiej. Uczył się w rodzinnym mieście, a później w Krakowie. W młodości przebywał w pustelni na wzgórzu Zaśpit w Trzcianie koło Dukli. Opuściwszy pustelnię (ok. 1434) wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych – franciszkanów. Studiował w Krakowie. W zakonie pełnił funkcję gwardiana klasztoru w Krośnie w l.1438-1440, gdzie rozbudował świątynię, oraz od r. 1444 we Lwowie i ze względu na swe predyspozycje kaznodziei (w klasztorach franciszkańskich, zgodnie z poleceniem założyciela św. Franciszka z Asyżu, kaznodziejami mogli być tylko wybitnie zdolni i urobieni wewnętrznie kapłani). Pełnił też urząd kustosza kustodii - przełożonego franciszkańskiego okręgu lwowskiego.
W wieku 60 lat przeszedł do surowszej gałęzi Zakonu, zwanej w Polsce bernardynami (od imienia św. Bernardyna ze Sieny). Pełnił tam również funkcje kaznodziei i spowiednika w klasztorach w Poznaniu i Lwowie. Pod koniec życia poważnie chorował i utracił wzrok. Zmarł i został pochowany we Lwowie w tamtejszym kościele bernardyńskim. Obecnie główne relikwie znajdują się w rodzinnej Dukli.
Wspomnienie św. Remigiusza Wyznawcy .
Święty Remigiusz (ur. 437 w Cerny-en-Laonnois , zm. 13 stycznia 533) – biskup Reims, święty Kościoła katolickiego, apostoł Franków.
Za miejsce narodzin Remigiusza uważa się miejscowość Cerny-en-Laonnois niedaleko miasta Laon we Francji. Jego ojcem był podobno Emilius (Aemilius), hrabia laoński, a matką – św. Celina, córka namiestnika Galii - Syagriusza z Soissons (dowódcy rzymskich wojsk i namiestnika Galii) lub Jovina z Reims[1].
Remigiusz uczył się w Reims i wkrótce, mając dwadzieścia dwa lata został wybrany biskupem. Papież Hormistas (według innych źródeł Symmachus) przyznał mu tytuł wikariusza Rzymu w królestwie Chlodwiga, którego ochrzcił w 496 w Boże Narodzenie.
Święty Remigiusz jest uważany za apostoła Franków.
Święto 3 klasy .
Kolor szat : biały .
piątek, 28 września 2012
29.09 Święto św. Michała Archanioła.
Archanioł Michał, hebr. מיכאל [Mîchā’ēl], gr. Μιχαήλ [Michaél], łac. Míchaël, arab. ميخائيل [Mika'il], cs. Archistratig Michaił – w religii chrześcijańskiej jeden z archaniołów, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.
Hebrajskie imię Mika'el znaczy któż jak Bóg. Według tradycji chrześcijańskiej i żydowskiej, kiedy Lucyfer zbuntował się przeciwko Bogu i nakłonił do buntu 1/3 aniołów, Michał miał wystąpić jako pierwszy przeciwko niemu z okrzykiem: "Któż jak Bóg!"
W Nowym Testamencie pojawia się jako stojący na czele hufców niebieskich, zwycięsko walczący z szatanem i jego zwolennikami (Jud 9; Ap 12,7). W niektórych pismach wczesno-chrześcijańskich, zależnych od apokaliptyki żydowskiej, Michał bywa utożsamiany z Jezusem[1]. U pisarzy kościelnych uchodzi za księcia aniołów, archanioła, któremu Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. Wstawia się u Boga za ludźmi, jest aniołem stróżem ludu chrześcijańskiego. Stoi u wezgłowia umierających, którym następnie towarzyszy w drodze do wieczności. Łączy się z tym jego patronat nad kaplicami cmentarnymi. Artyści przedstawiają go z wagą do odmierzania dobrych uczynków. Zaś symbolem dobrych uczynków jest złoto i dlatego jest też patronem złotników i rytowników. Kult religijny św. Michała istnieje nieprzerwanie od początku chrześcijaństwa. Innym atrybutem archanioła Michała jest ognisty miecz. Najsławniejszą budowlą wzniesioną ku jego czci jest kościół i klasztor na Mont Saint-Michel, miejsce pielgrzymkowe oraz Monte Sant'Angelo Monte Gargano (Włochy).
Śpiewy Graduale Romanum (1961r.) strona 607:
Introit : Benedicte Dominum
Graduał : Benedicte Dominum omnes Angeli
Alleluia
Offertorium : Stetit Angelus
Communio : Benedicte omnes Angeli
Święto 1 klasy .
Kolor szat : biały .
Archanioł Michał, hebr. מיכאל [Mîchā’ēl], gr. Μιχαήλ [Michaél], łac. Míchaël, arab. ميخائيل [Mika'il], cs. Archistratig Michaił – w religii chrześcijańskiej jeden z archaniołów, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.
Hebrajskie imię Mika'el znaczy któż jak Bóg. Według tradycji chrześcijańskiej i żydowskiej, kiedy Lucyfer zbuntował się przeciwko Bogu i nakłonił do buntu 1/3 aniołów, Michał miał wystąpić jako pierwszy przeciwko niemu z okrzykiem: "Któż jak Bóg!"
W Nowym Testamencie pojawia się jako stojący na czele hufców niebieskich, zwycięsko walczący z szatanem i jego zwolennikami (Jud 9; Ap 12,7). W niektórych pismach wczesno-chrześcijańskich, zależnych od apokaliptyki żydowskiej, Michał bywa utożsamiany z Jezusem[1]. U pisarzy kościelnych uchodzi za księcia aniołów, archanioła, któremu Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. Wstawia się u Boga za ludźmi, jest aniołem stróżem ludu chrześcijańskiego. Stoi u wezgłowia umierających, którym następnie towarzyszy w drodze do wieczności. Łączy się z tym jego patronat nad kaplicami cmentarnymi. Artyści przedstawiają go z wagą do odmierzania dobrych uczynków. Zaś symbolem dobrych uczynków jest złoto i dlatego jest też patronem złotników i rytowników. Kult religijny św. Michała istnieje nieprzerwanie od początku chrześcijaństwa. Innym atrybutem archanioła Michała jest ognisty miecz. Najsławniejszą budowlą wzniesioną ku jego czci jest kościół i klasztor na Mont Saint-Michel, miejsce pielgrzymkowe oraz Monte Sant'Angelo Monte Gargano (Włochy).
Śpiewy Graduale Romanum (1961r.) strona 607:
Introit : Benedicte Dominum
Graduał : Benedicte Dominum omnes Angeli
Alleluia
Offertorium : Stetit Angelus
Communio : Benedicte omnes Angeli
Święto 1 klasy .
Kolor szat : biały .
czwartek, 27 września 2012
Dziś święto św. Wacława Księcia i Męczennika .
Był synem księcia Wratysława I i pogańskiej księżniczki Drahomiry. Gdy Wacław miał trzynaście lat, Wratysław I zmarł, a jego wychowaniem w duchu chrześcijańskim zajęła się babka, późniejsza święta Ludmiła, a nie matka, która wychowywała jego młodszego brata Bolesława. Około roku 925 Wacław rozpoczął rządy w kraju, wygnał z niego Drahomirę i Bolesława, i rozpoczął proces ugruntowania chrystianizacji Czech – wtedy właśnie wzniesiono romańską rotundę, której pozostałości znajdują się obecnie pod katedrą św. Wita na Hradczanach w Pradze.
Wzrost znaczenia chrześcijaństwa skutkował zbliżeniem Czech do Cesarstwa Niemieckiego, a to było sprzeczne z interesami czeskiej pogańskiej elity, co ostatecznie doprowadziło do rebelii pogańskiej oraz zamachu Bolesława na życie brata – Wacława. Według podań w 929 w mieście Stará Boleslav Wacław został zamordowany u wrót kościoła. Wkrótce został uznany świętym jako męczennik.
O Wacławie mówią utwory hagiograficzne m.in. Druhá staroslověnská legenda o sv. Václavu (Kniha o rodu a utrpení svatého Václava). Według autora tej legendy został Wacław zmuszony obcować z kobietą i spłodził z nią syna o imieniu Zbrasłav. Żona Wacława była niewierna z jego własnym sługą. Wacław ponoć ich przyłapał na gorącym uczynku. Nie kazał ich jednak stracić, lecz wybaczył i szlachetnie sam udzielił im ślubu.
Śpiewy Graduale Romanum (1961r.) strona [10]
Introit : In virtute tua
Graduał : Beatus Vir
Alleluia : [17] , [5] kolejno
Offertorium : Gloria et honore [2]
Communio : Qui vult venire post me
Kyriale :
Msza XII (Pater cuncta) - In Festis Semiduplicibus I
Msza XIII (Stelliferi Conditor orbis) - In Festis Semiduplicibus II
Święto 3 klasy .
Kolor szat : czerwony .
Był synem księcia Wratysława I i pogańskiej księżniczki Drahomiry. Gdy Wacław miał trzynaście lat, Wratysław I zmarł, a jego wychowaniem w duchu chrześcijańskim zajęła się babka, późniejsza święta Ludmiła, a nie matka, która wychowywała jego młodszego brata Bolesława. Około roku 925 Wacław rozpoczął rządy w kraju, wygnał z niego Drahomirę i Bolesława, i rozpoczął proces ugruntowania chrystianizacji Czech – wtedy właśnie wzniesiono romańską rotundę, której pozostałości znajdują się obecnie pod katedrą św. Wita na Hradczanach w Pradze.
Wzrost znaczenia chrześcijaństwa skutkował zbliżeniem Czech do Cesarstwa Niemieckiego, a to było sprzeczne z interesami czeskiej pogańskiej elity, co ostatecznie doprowadziło do rebelii pogańskiej oraz zamachu Bolesława na życie brata – Wacława. Według podań w 929 w mieście Stará Boleslav Wacław został zamordowany u wrót kościoła. Wkrótce został uznany świętym jako męczennik.
O Wacławie mówią utwory hagiograficzne m.in. Druhá staroslověnská legenda o sv. Václavu (Kniha o rodu a utrpení svatého Václava). Według autora tej legendy został Wacław zmuszony obcować z kobietą i spłodził z nią syna o imieniu Zbrasłav. Żona Wacława była niewierna z jego własnym sługą. Wacław ponoć ich przyłapał na gorącym uczynku. Nie kazał ich jednak stracić, lecz wybaczył i szlachetnie sam udzielił im ślubu.
Śpiewy Graduale Romanum (1961r.) strona [10]
Introit : In virtute tua
Graduał : Beatus Vir
Alleluia : [17] , [5] kolejno
Offertorium : Gloria et honore [2]
Communio : Qui vult venire post me
Kyriale :
Msza XII (Pater cuncta) - In Festis Semiduplicibus I
Msza XIII (Stelliferi Conditor orbis) - In Festis Semiduplicibus II
Święto 3 klasy .
Kolor szat : czerwony .
MISSA TRIDENTE
Msze Święte w nadzwyczajnej formie Rytu Rzymskiego:
-w niedziele o godz. 19:15 w kościele pw. Św. Antoniego Padewskiego w Gdańsku-Brzeźno
-w każdy ostatni czwartek miesiąca o godz. 19:15 w kościele pw. Zesłania Ducha Świętego, ul. Kujawska 50/52
-w niedziele o godz. 19:15 w kościele pw. Św. Antoniego Padewskiego w Gdańsku-Brzeźno
-w każdy ostatni czwartek miesiąca o godz. 19:15 w kościele pw. Zesłania Ducha Świętego, ul. Kujawska 50/52
Subskrybuj:
Posty (Atom)